Artikel uit het Nederlands Dagblad (5 februari 2001).
Voor ingewijden was het geen geheim, buitenstaanders keken vreemd op toen vorige week bekend werd dat tweederde van de predikanten in twee Samen-op-Wegkerken hun ambt zouden willen neerleggen. Dat onderzoek onder 110 dienstdoende dominees, Predikant, voor even of voor het leven?, liet ook zien dat eenderde van de ondervraagden best arbeidsbemiddeling wil. Kortom, het gaat niet goed in domineesland. De herder en leraar heeft dringend hulp nodig.
Een supervisor is de aangewezen begeleider, meent Cees Zomer uit Krimpen a/d IJssel. Hij schreef er zojuist een scriptie over en is zelf ook in die praktijk werkzaam. De scriptie ExploDeren of exploReren voor de supervisor-opleiding aan de christelijke hogeschool Windesheim, stemt niet tot vrolijkheid. Niet alle predikanten hebben zware problemen in hun ambt. Maar veel pastores hebben dat wel, ook als ze het zelf nog niet willen weten. Als de begeleider er aan de pas komt, hebben ze al lange tijd aangemodderd. Hun takenpakket is te zwaar, ze kunnen niet delegeren, de kerkenraad heeft nauwelijks een profielschets gemaakt of ze menen zelf dat ze falen omdat er zoveel werk blijft liggen. De lijst van problemen is groot, maar de predikant met zijn hoge roepingsbesef zal niet gauw hulp zoeken.